Yves gaat met pensioen!

Yves startte net als ikzelf onder de vleugels van z’n vader, mijn grootvader, bij het toenmalige ‘Roger Deschuytere Verzekeringen’. Al na enkele jaren werd het kantoor door de intrede van m’n vader omgedoopt tot Deplancke – Deschuytere Verzekeringen. En laat het net op deze symbolische datum zijn dat ons kantoor dag op dag twee jaar geleden werd omgedoopt tot Sur.

Het is duidelijk dat Yves met die jarenlange trouwe dienst z’n pensioen tegemoet treedt met een bijzondere titel, die hij voor de rest van z’n dagen met trots mag dragen: die van legende van Sur.
 
Yves is voor ons kantoor iemand geweest die men later in de geschiedenisboeken zal omschrijven als de ‘oldskool medewerker’: een carrière bij één en hetzelfde bedrijf, nooit ziek en als hij eens ziek was dan kwam hij toch. Met z’n twee weken Ardennen in augustus en een verlengd weekend in oktober voor de Superbiker te Mettet, had hij ook amper nood aan verlof. Yves was altijd op post, altijd met de glimlach en enthousiasme. Het zal voor heel veel mensen dan ook heel raar doen om hem vanaf maandag niet meer op die post te zien zitten. Niet in het minst voor mezelf.

Yves is namelijk de broer van m’n moeder en bijgevolg m’n nonkel, waardoor ik van kinds af aan geen andere herinnering in m’n hoofd heb dan de deur van ‘den bureau’ openzwaaien, m’n nonkel zien zitten en er een babbeltje mee kunnen slaan. Eerst nog in het ‘garagekantoor’ in de Avelgemstraat 70 (elk groot bedrijf start in een garage), vervolgens net iets meer dan drie decennia lang in ons vorige kantoor, en nu ook nog een goeie twee weken op onze nieuwe locatie.

Ook voor alle andere collega’s zal het aanpassen zijn, en dan zwijg ik nog over de vele klanten die raar zullen opkijken als ze bellen of op kantoor langskomen en de vraag stellen “is Yves er niet”?.

Vandaag zwaaien we onze interne DIV specialist uit. Was er een klant die een oldtimer wilde invoeren vanuit één of ander exotisch land waarvan bleek dat de papieren zoek waren, dan werd er voor de vraag hoe we die in godsnaam in België zouden ingeschreven krijgen steevast in Yves z’n richting gekeken. Het wordt voor de achtergebleven collega’s toch even studeren om al die kennis vanaf nu zelf te kunnen in de praktijk brengen.

Vandaag zwaaien we bovenal onze zeer warme collega uit. Vanaf nu geldt er voor hem maar één iets meer: ten volle genieten van het leven. Hij heeft het meer dan verdiend! We zwaaien hem uit, maar verwachten hem toch ook nog vaak eens over de vloer. We staken ons nieuw kantoor immers niet voor niets op driehonderd meter van z’n woning…

In de winter rond 11u een warm taske soep, rond z’n verjaardag de jaarlijkse vanillewafeltjes en in de zomer wat ‘crème’kes’ brengen. Hij zal zich niet vervelen in z’n pensioen!

Uit de grond van mijn en ons hart een heel dikke dankjewel voor alles, nonkel!